آرزوی شهادت، از جنگ در سوریه تا پرستاری در بیمارستان/ شهید سلامت: بیماران زمان کرونا به من احتیاج دارند، من تسویه نمیکنم
تاریخ انتشار: ۹ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۰۶۳۶۲
به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، اقیانوس صبر و آرامش بود، آنقدر که توانست به نقطهای عظیم از قدرت روحی و معنوی برسد، پرستاری از برادرش صبر میخواست و او شده بود اسوه صبر و استقامتش را آن زمان که گفت «ما رایت الا جمیلا» نشان داد.
زینب(س) الگویی است برای همه اقشار جامعه و به خصوص سفیدپوشان پرستار، آنها که لباس سفید بر تن میکنند و با صبر و حوصله بر بالین بیماران میروند تا فرشته نجاتشان باشند، سفیدپوشانی که در دوران کرونا، هم پرستار بیمار بودند و هم همراهش.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
چشمانشان خسته بود اما بر بالین بیمار، لبخند میزدند تا امید مانده در جان بیمار را زنده نگه دارند، دلشان برای فرزندشان تنگ شده بود اما به گرمی دست بیمار را میفشردند تا احساس تنهایی نکند، قلبشان از حال بد بیمار به درد میآمد و نگران بودند نکند بیماران بدحال بیشتر شوند، اما گاهی خودشان در مواجهه با این بیماری بدحال شدند و جان به جان آفرین تسلیم کردند.
سیده زینب خاتون جعفری همسر شهید علی منصوری، از شهدای پرستار دوران کرونا است، پشت تلفن به سختی حرف میزند، میخواهد بغضش را با آرام صحبت کردن، فرودهد اما نمیشود.
سال ۸۶ با علی منصوری ازدواج کرده، علی منصوری آن موقع پرستار نبوده اما سیده زینب اصرار میکند تا درسش را ادامه دهد و اینگونه علی، امتحان میدهد و لباس پرستاری به تن میکند. در طول ۱۰ سال که لباس پرستاری به تن دارد، تمام فکر و ذهنش کمک به مردم بوده.
نجات جان خانم باردار
سیده زینب میگوید: یک بار شیفت شب بود، ساعت ۶ بعد از ظهر، سرشار از انرژی بود که راهی بیمارستان شد، شیفتشان ۱۲ ساعته بود و ۶ صبح که برگشت، دیدم رنگ و رویش زرد است و بیحال، پرسیدم:«علیجان چه شده؟ انگار حالت خوب نیست!» اما جواب درستی نداد. بعد از کمی استراحت، دیدم دستش کبود است، بعد از کلی اصرار توضیح داد شب قبل توی بیمارستان، خانم بارداری به شدت خونریزی داشته و گروه خونیاش اُ منفی بوده و به اون خون داده و جانش را نجات داده است.
همسر شهید علی منصوری با اشاره به خاطره دیگری از کمکهای همسرش به مردم میگوید: چند سال پیش خانمی که در محله خودمان بود، پسرش در بیمارستانی که علی کار میکرد، بستری بود ولی پول ترخیص پسرش را نداشت، علی وقتی این موضوع را فهمید، رفت و حسابش را تسویه کرد.
تسویه نمیکنم
سیده زینب میگوید، علی زمان کرونا، ساعت کاریاش زیادتر و کارش سختتر شده بود، من میگفتم:«علی نمیخواهد بروی بیمارستان و تسویه کن»ولی او اصرار داشت که مردم الان به من احتیاج دارند، قبلا همراهی داشتند که یک قلپ آب دستشان بدهد، اما الان کسی را ندارند، علی میگفت بعضیها میآیند توی بیمارستان و به پرستارها خداقوت میگویند، از این کار خیلی انرژی میگرفت.
علی منصوری، در نهایت به دلیل برخورد با بیمار بد حال کرونایی، به این بیماری مبتلا میشود، همسر شهید میگوید: بعد از ظهر که از بیمارستان آمد، سرفههای خفیف میکرد و چهرهاش سیاه شده بود، اول فکر کردم چون با موتور میرود سر کار، آفتابسوخته شده، برای همین به علی گفتم، کلاه سرش بگذارد اما او گفت به خاطر آفتاب نیست و مطمئن است کرونا گرفته است.
سیده زینب بعد از مکث کوتاهی ادامه میدهد: آن لحظه خیلی ناراحت شدم، فردا صبح آزمایش داد و شب بستری شد و در نهایت در ۷ تیر ۹۹ مصادف با شهادت امام محمد باقر(ع) به شهادت رسید.
شهادت، آرزوی همیشگی او بود
او میگوید: آرزوی همیشگی علی شهادت بود و همیشه میگفت من شهید میشوم، حتی زمانی میخواست از طریق بسیج محله به سوریه برود اما به خاطر فرزندانم نگذاشتم برود، پسرهایم ۸ ساله و ۱۲ ساله هستند، رابطه خیلی خوبی با پدرشان داشتند، علی با اینکه خسته و کوفته از سر کار برمیگشت، بعد از خوردن یک چای، بچهها را میبرد موتورسواری، با اینکه خانهمان کوچک است با آنها فوتبال بازی میکرد، میگفت بگذار دل بچهها خوش باشد.
سیده زینب میگوید علی دل صافی داشت، هرکس از او کاری میخواست، حتما باید آن کار را برایش انجام میداد، بعد از شهادتش فهمیدم که برای پیرزن پیرمردهای محله، نوبت دکتر میگرفته و آنها را میبرده دکتر، داروهایشان را میخریده ولی هیچ کدام این کارها را به من نگفته بود، کسانی که علی کمکشان کرده بود، وقتی من را میبینند، میزنند زیر گریه و میگویند شوهرت خیلی آدم خوبی بود.
شهید صغری آقاباباییان متولد سال ۵۵ نیز از دیگری شهدای پرستار دوران کرونا است، بهمن آقابابایی، از ۳۴ سال زندگی مشترک با او چیزی جز مهربانی به یاد نمیآورد، از ایمان همسرش میگوید و اینکه اهل نماز و روزه بوده، با همه مهربان بوده و مسوولیتش را به خوبی انجام میداده.
کمک به همکاران
صغری آقاباباییان، حدود ۱۳ سال به پرستاری مشغول بوده و با اینکه چند سالی از بیماری روماتیسم رنج میبرده، ولی به پرستاری ادامه میدهد، حتی زمانی که میبیند موقعیتی برای همکارهایش پیش میآمده و نمیتوانستند سر کار حاضر شوند، قبول میکرد و مسوولیتش را به عهده میگرفت.
بهمن آقابابایی میگوید به خاطر آن که بیماری زمینهای داشت، کرونا گرفت، یک روز عصر رفتم خانه و دیدم دخترم میگوید حال مامان خوب نیست، هر کاری میکردیم تبش پایین نمیآمد و داروها اثر نداشت، تا اینکه بردیمش بیمارستان الزهرا ولی هوشیاریاش را از دست داد و ۴ تیرماه ۱۴۰۰ به شهادت رسید.
همسر شهید میگوید، خانمم خیلی منظم بود، با همه صمیمی بود و سعی میکرد به دیگران کمک کند، توی خانه همه چیز را مرتب میکرد و شیفتش را طوری تنظیم میکرد که به وظایف همسری و مادریاش لطمهای وارد نشود، با دخترم مهربان بود و با هم درد دل میکردند.
پایان پیام/ع
منبع: فارس
کلیدواژه: دوران کرونا روایتی از ویروس کرونا شهدای بهداشت علی منصوری همسر شهید سیده زینب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۰۶۳۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تجلیل از خانواده شهدای مدافع سلامت در هفته سلامت
حمید صاحب مدیرکل سلامت شهرداری تهران در مراسم تجلیل از خانواده شهدای مدافع سلامت در هفته سلامت گفت: در جوامع چالشهایی پیش میآید که با ایثار و از جان گذشتگی میتوان آن را پشت سر گذاشت.
حمید صاحب افزود: ارائه خدمت بدون ایثار و گذشت میسر نبود و جان بر کفان سلامت خدماتی را ارائه کردند که بی بدیل بود و مردم و خاطره جمعی آنان هرگز این ایثار را فراموش نمیکنند.
وی ادامه داد: به این ایثار افتخار میکنیم. هویت ما همین ایثار و از خود گذشتگیها است. ما همه هویت و شخصیت خود را از این ایثار میگیریم. در این راستا در شهرداری و وزارت بهداشت این پیمان را میبندیم که مسیر شهدای سلامت را دنبال کنیم.
معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز در این مراسم گفت: در دوران کرونا که بسیاری به دنبال حفظ خود از این بیماری منحوس بودند، کادر درمان با ایثار خود به دیگران امید به زندگی دادند.
علیرضا اولیاییمنش با اشاره به اینکه مقصد همهما باید عاقبت به خیری باشد، شهدای مدافع سلامت را نمونه بارز این عاقبت به خیری دانست و افزود: حضور ایثارگرانه کادر درمان با منش پهلوانانه سبب شد این بار پهلوانانی را بشناسیم که در قطعه ۵۰ بهشت زهرا (س) در کنار هم آرمیدهاند تا یادمان بماند که چه ایام و روزگاری را پشت سر گذاشتهایم.
وی با اشاره به اینکه کادر درمان بر اساس قولی که برای دفاع و حراست از سلامتی مردم داده بودند تا آخرین لحظه در جبهه سلامت خدمت کردند و گوهر جان خود را در این راه هدیه کردند، افزود: شهدای مدافع سلامت با صداقت در جبهه سلامت خدمت کردند. این نعمت بزرگی است که شهدای ما عاقبت به خیر شدند. در زمانه سخت مانند دوره کرونا تشخیصها سخت میشود و امتحانهای الهی عیار مردانگی و پهلوانی را نشان میدهد.
معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه ایثار کادر درمان در دوره کرونا بی نظیر بود، ادامه داد: در دورهای که روزانه ۷۰۰ فوتی داشتیم برخی شهدای مدافع سلامت حاضر نبودند از بیمارستان خارج شوند و حتی به دیدار خانواده خود نرفتند. اما بدون اینکه خانواده و عزیزان خود را ببینند به شهادت رسیدند که چنین ایثاری بی نظیر است.
اولیاییمنش با قدردانی از شهرداری تهران در حوزه سلامت در برپایی مراسم بزرگداشت مدافعان سلامت اظهار داشت: آنطور که باید و شاید از شهدای مدافع سلامت تجلیل نشده است. امیدواریم افتخار خادمی خانواده شهدای سلامت را داشته باشیم.
اخگرپور شهردار منطقه ۱۹ نیز گفت: شهدای مدافع سلامت بودند که نزدیکتر از هر برادر و خواهری در دوران کرونا در کنار بیمار بودند و در راستای سلامت جامعه تلاش کردند. ما باید این شهدا را تکریم و یاد آنان را پاس بداریم.
در این مراسم با اهدای لوح از خانواده شهدای مدافع سلامت تجلیل شد.
باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی شهری